Vakantie

Hallo allemaal,

Nadat ik vanmorgen mijn laatste ochtend in de kliniek gewerkt heb, is het voor mij ook een beetje vakantie. De werkweken in de klinieken zijn me erg goed bevallen. Ik heb verschillende mooie en mindere mooie dingen beleefd en gezien. De bevalling was dan wel het aller bijzonderst. Ik denk dat je de eerste bevalling waarbij je aanwezig bent nooit zult vergeten en ik heb dit beleefd op een Afrikaanse manier. Echt prachtig. De afgelopen paar dagen was het vooral erg rustig in beide klinieken. Eigenlijk best jammer, maar op deze manier hadden we voldoende tijd nog even te kletsen en telefoonnummers, mailadressen en facebooknamen uit te wisselen. Op deze manier kan ik met deze geweldige verpleeg- en verloskundige contact houden of ze eventueel helpen met hetgeen wat er nodig is. Hetgeen waar ik me het meest aan irriteerde tijdens de werkdagen in de klinieken, was het werktempo. Alles gaat hier op het dooie gemakje, behalve als er een spoedgeval is. Dat alles langzaam verloopt, betekend voor de patiënten lange wachtrijen. Toch heb ik nog nooit gezien dat iemand hier protest tegen had of dat een noodsituatie genegeerd werd.
Na een lange middag zwemmen vertrokken de kinderen naar de kerk voor een soort feestje. De reden hiervan weet ik niet. Terwijl de kinderen aan het feesten waren voelde ik me echt niet lekker worden. Waarschijnlijk werd dit veroorzaakt door mijn verbrandde huid. Ik had namelijk iets te lang in het water en de zon gezeten zonder mezelf in te smeren. Ik heb hier wel 2 dagen last van gehad. Het enige positieve hieraan is dat ik mezelf voortaan vaker in ga smeren, want dit was echt niet fijn.
Afgelopen maandag was mijn vrije dag, maar zoals altijd was ook mijn vrije dag volgepland. In de ochtend ben ik allerlei souvenirs voor het thuisfront gaan kopen zoals een broek, jurken, slippers en armbandjes. Tegen lunchtijd heeft Betty me geleerd om scapate (soort pannenkoek) te maken. Het is eigenlijk best makkelijk, dus in Nederland ga ik het proberen te maken. Als het me lukt, kan ik nog vaker genieten van een heerlijke scapate. Na de middag ben ik naar Scovia gegaan. Ze heeft het op dit moment zo druk met het repareren van kleren dat ze zelfs geen tijd heeft om uniformen voor schoolkinderen te maken. Dit was namelijk haar eerste opzicht om te starten met een eigen zaakje. Tijdens mijn wandeltocht naar Masese (plaats waar Scovia woont) kom ik altijd een paar kinderen tegen. Inmiddels zijn deze kinderen mijn vriendjes geworden en wachten op me totdat ik weer voorbij loop om naar huis te gaan.
De dinsdag bestond uit het werken in de Danida clinic. Helaas moesten we veel moeders met kinderen wegsturen, omdat we verschillende vaccinatie niet hadden. Deze moeders komen volgende week terug, maar helaas ben ik dan niet aanwezig. Verder heb ik voor het eerst een baby gezien met dezelfde huidskleur als mij, maar met twee zwarte ouders. Eerst werden er grapjes overgemaakt dat het mijn baby was, maar later had deze moeder zonder boe of bah dit kind aan mijn afgegeven. Helaas voor haar heb ik dit niet geaccepteerd. Aan het eind van mijn werkdag, ben ik het project van Diede gaan bezoeken. Ze verricht erg goed werk. Dinsdag was het ontzettend druk, maar dat was doordat er een klein feestje was.
Woensdag ben ik alleen in de ochtend naar Christ the King clinic geweest, omdat het niet druk was. Daardoor had ik 's middags tijd om Scovia en mijn vriendjes van Masese weer op te zoeken.
Nadat ik vanmiddag thuis kwam van een rustige ochtend bij Danida clinic, was iedereen de taarten aan het versieren. Morgen zijn namelijk Manuel en Angela jarig en dat wordt gevierd met twee taarten. Gisteren heb ik daardoor geholpen met het bakken van taarten op een houtskoolvuurtje. Op zo'n moment mis je de ovens! Nu wordt het tijd dat ik mijn tas in ga pakken voor de safari van dit weekend.

Tot na het weekend.
Groetjes,
Minoesch