Mijn verrassing
Blijf op de hoogte en volg Minoesch
28 Juli 2013 | Oeganda, Jinja
Hallo allemaal,
Het is weer een tijdje geleden dat ik jullie iets van mij heb laten horen. Dus hier komt mijn lange verhaal dan.
Deze week heb ik veel beleefd. Ik ben namelijk naar de sloppenwijk Masese geweest. Dit was een onverwachts bezoekje waardoor ik geen camera bij heb. Ik kan jullie hier dus ook geen foto's van laten zien. Masese is een erg arme sloppenwijk. Je ziet er zoveel verschillende dingen. De ene is hard aan het werken en de andere ligt op straat te slapen. Het ene kind speelt met redelijk nette kleren en het andere kind met kapot gescheerde kleren. Ik zou zo graag iedereen hier willen helpen. Ook zou ik graag nog een keer terug gaan naar Masese. Dan zal ik zorgen dat ik mijn camera bij heb.
Verder heb ik vrijdag een dag gehad waarin ik veel heb gewacht. Dit komt, omdat ik met Aidah en Stephen naar de dokter ben geweest. Stephen moest namelijk op controle. Hij moest helaas naar het ziekenhuis. Hier is hij nu nog steeds. Gelukkig gaat het al veel beter met hem en mag hij hopelijk snel naar huis. Het ziekenhuis is veel anders dan in Nederland. Je ligt in een grote zaal met ongeveer 60 mensen en om 4 bedden staan halve muren. Dit was raar om te zien, maar hier ben ik inmiddels al aan gewend. Ook moesten we zelf de medicijnen kopen voor Stephen, omdat die niet aanwezig waren in het ziekenhuis. Vrijdag was dus een dag vol wachten en op en neer reizen.
Zaterdag ben ik de hele dag in het weeshuis geweest. Zo konden de andere op en neer naar het ziekenhuis of naar de markt voor eten. In het weeshuis heb ik met de kinderen muziek gemaakt en gezongen. Ook heb ik Oegandese voetbal gekeken. Dat is overigens hetzelfde als het voetbal in Nederland. Oeganda moest voetballen tegen Tanzania. Deze wedstrijd wonnen ze!!!!! Hierdoor zijn ze door naar de volgende ronde. Dit is overigens al een paar jaar geleden dat het Oeganda lukte om verder te komen. Dus het was een feestje waard. Dat werd gevierd met een lekker bordje hutspot.
Vandaag heb ik de kinderen verrast. Vanmorgen vertelde ik de kinderen dat we na de kerk niet naar huis gingen, maar naar de stad. Ze wilde natuurlijk allemaal weten wat we gingen doen. Toen de mis was afgelopen zijn we vertrokken naar de stad. Het was best een eindje lopen, dus de kinderen waren een beetje moe. Eenmaal bij de verrassing aangekomen waren er blij! Ik had ze namelijk verrast op een etentje bij Flavours (het Nederlands restaurant). Ze aten daar visstick met friet. Dit vonden ze erg lekker. Ook mocht ik een pakketje meenemen voor Stephen. Dus we zijn naar het ziekenhuis gelopen. Na een bezoek aan Stephen zijn we naar huis gegaan! Onderweg kochten we een Oegandees fruit. Het was erg lekker, maar ik ben helaas de naam vergeten. Eenmaal thuis was iedereen moe en de kinderen hebben een film gekeken. Ik ben echter met Lukiya naar de stad geweest om eten voor deze week te kopen.
Het waren dus weer een paar mooie dagen. Verder gaat de tijd hier enorm snel dus voor ik het weet ben ik weer in Nederland.
Hier is het trouwens zo'n 30 graden en ik heb nog maar 2 keer regen gehad. Het regende dan voor een halfuurtje en het weer was weer heerlijk. Ik heb dus niks te klagen.
Groetjes, Minoesch
Het is weer een tijdje geleden dat ik jullie iets van mij heb laten horen. Dus hier komt mijn lange verhaal dan.
Deze week heb ik veel beleefd. Ik ben namelijk naar de sloppenwijk Masese geweest. Dit was een onverwachts bezoekje waardoor ik geen camera bij heb. Ik kan jullie hier dus ook geen foto's van laten zien. Masese is een erg arme sloppenwijk. Je ziet er zoveel verschillende dingen. De ene is hard aan het werken en de andere ligt op straat te slapen. Het ene kind speelt met redelijk nette kleren en het andere kind met kapot gescheerde kleren. Ik zou zo graag iedereen hier willen helpen. Ook zou ik graag nog een keer terug gaan naar Masese. Dan zal ik zorgen dat ik mijn camera bij heb.
Verder heb ik vrijdag een dag gehad waarin ik veel heb gewacht. Dit komt, omdat ik met Aidah en Stephen naar de dokter ben geweest. Stephen moest namelijk op controle. Hij moest helaas naar het ziekenhuis. Hier is hij nu nog steeds. Gelukkig gaat het al veel beter met hem en mag hij hopelijk snel naar huis. Het ziekenhuis is veel anders dan in Nederland. Je ligt in een grote zaal met ongeveer 60 mensen en om 4 bedden staan halve muren. Dit was raar om te zien, maar hier ben ik inmiddels al aan gewend. Ook moesten we zelf de medicijnen kopen voor Stephen, omdat die niet aanwezig waren in het ziekenhuis. Vrijdag was dus een dag vol wachten en op en neer reizen.
Zaterdag ben ik de hele dag in het weeshuis geweest. Zo konden de andere op en neer naar het ziekenhuis of naar de markt voor eten. In het weeshuis heb ik met de kinderen muziek gemaakt en gezongen. Ook heb ik Oegandese voetbal gekeken. Dat is overigens hetzelfde als het voetbal in Nederland. Oeganda moest voetballen tegen Tanzania. Deze wedstrijd wonnen ze!!!!! Hierdoor zijn ze door naar de volgende ronde. Dit is overigens al een paar jaar geleden dat het Oeganda lukte om verder te komen. Dus het was een feestje waard. Dat werd gevierd met een lekker bordje hutspot.
Vandaag heb ik de kinderen verrast. Vanmorgen vertelde ik de kinderen dat we na de kerk niet naar huis gingen, maar naar de stad. Ze wilde natuurlijk allemaal weten wat we gingen doen. Toen de mis was afgelopen zijn we vertrokken naar de stad. Het was best een eindje lopen, dus de kinderen waren een beetje moe. Eenmaal bij de verrassing aangekomen waren er blij! Ik had ze namelijk verrast op een etentje bij Flavours (het Nederlands restaurant). Ze aten daar visstick met friet. Dit vonden ze erg lekker. Ook mocht ik een pakketje meenemen voor Stephen. Dus we zijn naar het ziekenhuis gelopen. Na een bezoek aan Stephen zijn we naar huis gegaan! Onderweg kochten we een Oegandees fruit. Het was erg lekker, maar ik ben helaas de naam vergeten. Eenmaal thuis was iedereen moe en de kinderen hebben een film gekeken. Ik ben echter met Lukiya naar de stad geweest om eten voor deze week te kopen.
Het waren dus weer een paar mooie dagen. Verder gaat de tijd hier enorm snel dus voor ik het weet ben ik weer in Nederland.
Hier is het trouwens zo'n 30 graden en ik heb nog maar 2 keer regen gehad. Het regende dan voor een halfuurtje en het weer was weer heerlijk. Ik heb dus niks te klagen.
Groetjes, Minoesch
-
28 Juli 2013 - 21:00
Astrid Goossens:
Je hebt t er duidelijk naar je zin. Geniet lekker verder. Groetjes de fam goossens uit schijf. -
29 Juli 2013 - 11:07
Karin Vergauwen:
Wát een leuke verrassing heb je ze bezorgd meid! Je bent een lieverd.... heel veel succes nog daar! En blijf genieten, ondanks de wat mindere dingetjes waar je mee geconfronteerd wordt!
-
29 Juli 2013 - 13:30
Tante Marijke :
Heej Minoesch,
Wat leuk om al je verslagjes te lezen, en de foto' te zien.
Je maakt zo ook van alles mee joh. Leuk dat de kinderen daar samen met jouw genieten.
Heb ook de website gelezen. Ook heel interessant! Geniet maar lekker daar, en we lezen graag weer je volgende verslag.Groetjes o.Wim en t.Marijke. -
29 Juli 2013 - 19:21
Claudia Rombouts:
Heeee Minoesch,
Wat een leuke verhalen, zo te horen heb jij het geweldig naar je zin daar maar ik had eigenlijk ook niet anders verwacht. Het weer is daar ook prima zo te horen. Geniet er nog van want zoals je al zegt, voor je het weet ben je weer terug hier. Nog veel plezier!!
Groejes Claudia -
30 Juli 2013 - 19:52
Ooooooooome Piet:
he avonturier je maakt nog al wat mee daar maar als de tijd snel gaat betekend dat wel dat je het naar je zin hebt ik wist niet dat kapitain iglo ook in oeganda kwam nog veel plezier en probeer veel fotos te maken voor jeterug blik album gr wij
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
