Halverwege

Hallo allemaal,

Hier weer een berichtje vanuit het zonnige (en soms regenachtige) Rome. Dat is beter dan de sneeuw in Nederland. Deze week hebben we daarom veel op het terras gezeten om te genieten van het zonnetje. En als ontspanning van de stage-uren, want stage begon deze week vermoeiend te worden. Dat is ook niet gek als je 6 dagen in de week om 05:30 uur moet opstaan om op tijd op stage te staan. Een lang weekend vrij was dus wel een luxe. “Lang weekend” gewoon zaterdag en zondag vrij.

Aanstaande dinsdag zijn we precies op de helft, precies halverwege mijn buitenland stage. Precies op de helft van mijn verblijf in Rome. Ongeveer op de helft van mijn stage dagen. Helaas ben ik nog lang niet op de helft van de 40 bevallingen om af te studeren. Op dit moment zit ik op 7 bevallingen in totaal. Dit wil zeggen dat ik nog even flink aan de bak moet. Omdat er hier veel keizersneden gebeuren en er veel Italiaanse studenten zijn, zal het er niet naar uit zien dat ik hier mijn 40 bevallingen ga kunnen doen. Met mijn school in België is daarom afgesproken dat we meer stage gaan lopen in België om zo uiteindelijk aan mijn 40 bevallingen te komen.
Hier is namelijk deze week beslist, na de zoveelste discussie, dat wij (Belgische studenten) altijd een keizersnede mogen instrumenteren en enkel een bevalling mogen doen als er geen Italiaanse studenten zijn. Dit vanwege het feit dat ook zij moeten komen aan 40 bevallingen. Volledig begrijpelijk, maar heel jammer voor ons. We hebben ons bij deze kwestie neergelegd en besloten om het allerbeste uit stage te halen, om alles te doen wat we wel mogen en om te genieten van de stad. Dat laatste lukt ons erg goed. Zeker nu het boven de 15 graden is iedere dag.

Deze week heb ik wat meer keizersneden mogen instrumenteren. Eerst met andere studenten en daarna volledig zelf (met een verloskundige uiteraard). Wanneer je de techniek beter begint te leren kennen, mag je aan de hoofdkant van de patiënt staan. Je geeft dan materialen aan en helpt met het spreiden van de buik tijdens de geboorte van de baby. Uiteraard was dit voor mij nog niet weggelegd in het begin van de week. Ik stond dus aan het voeteneinde van de patiënt en gaf kompressen aan en knipte de navelstreng van de baby door. Ook hebben Italiaanse studenten voorrang om aan de hoofdkant van de patiënt te staan, omdat zij ook 40 keizersneden moeten instrumenteren. Afgelopen vrijdag waren er geen Italiaanse studenten en was het mijn beurt (Marlies en ik doen om en om) om een keizersnede te instrumenteren. Het was een spoedkeizersnede, omdat mevrouw onverwachts een complicatie kreeg. De verloskundige zei me dat ik aan de hoofdkant van de patiënt mocht staan. Met in het begin trillende handen bereidde ik steriel de operatiekamer voor. Na even diep in en uit te ademen, veranderde mijn zenuwen in concentratie en stalen zenuwen. Mijn handen stopte met trillen. Ik kon zo goed functioneren met de mentale steun van Marlies. Met wat tips en aanwijzingen van de verloskundige, is de keizersnede super goed verlopen. Er is een prachtige jongen geboren. Zowel moeder als kind hebben de geboorte goed doorstaan.
Marlies heeft tijdens mijn eerste “echte” geïnstrumenteerde keizersnede foto’s mogen maken. Super leuk om mezelf naderhand terug te zien. De foto’s heb ik toegevoegd aan dit verhaal. Je kan me herkennen aan mijn blauwe “winnie-the-pooh”-muts. We hebben deze week namelijk een OK-muts gekocht. Hier wordt dit tijdens een keizersnede en tijdens een bevalling gedragen. We vonden het heel leuk om er zelf een aan te schaffen, zodat ze ons niet alleen herkennen aan de ogen, maar ook aan het mutsje. Ik word dus vanaf nu herkent aan mijn blauwe “winnie-the-pooh”-muts en Marlies aan haar flamingo-muts. Ik ben zo blij als een kind met mijn muts.

Helaas hebben we deze week geen bevallingen kunnen doen. Wel hebben we wat vrouwen kunnen supporteren tijdens de bevalling terwijl een Italiaanse student en een verloskundige de bevalling deden. Als je daarna wordt bedankt door de vrouw weet je dat je het goed gedaan hebt. Dat is altijd zo leuk om te horen.
Verder was het deze week een bijzondere week qua operaties. We hebben operaties gezien bij miskramen, tijdens de zwangerschap en na de bevalling. De operatie tijdens de zwangerschap heeft het meeste indruk achtergelaten. Het is super cool om de baby in de baarmoeder te zien bewegen als de buik open ligt. De details zal ik achterwege laten, want niet iedereen kan tegen die verhalen ;). Verder is het heel fijn dat de band met vele Italiaanse studenten en verloskundige beter wordt. We worden meer betrokken en we beginnen elkaar te leren kennen. De opstart-problemen zijn dus volledig van de baan. Op naar de komende 7 weken.

Dit was eigenlijk mijn verhaal al van deze week. Het is toch iets langer geworden dan ik van te voren gedacht had. Ik had niet verwacht dat ik nog zoveel op papier kon zetten.
Ook wil ik jullie alvast meedelen dat de blog van volgende week met een paar dagen wordt uitgesteld. Mijn ouders, ome Wim, tante Marijke en ome Piet komen me namelijk opzoeken in het weekend. Ik ga dus het hele weekend leuke activiteiten doen waardoor ik op zondag niet mijn verhaal kan schrijven. Ik heb er super veel zin in en ga zeker genieten.

Fijne zondag nog allemaal, geniet van de sneeuw en tot de volgende keer.

Groetjes,
Minoesch