De eerste maand
Blijf op de hoogte en volg Minoesch
04 Maart 2018 | Italië, Rome
Ciao,
Daar ben ik weer. Mijn eerste stage week op de verloskamer zit er nu echt op. Waar zal ik dit keer over schrijven. Helaas niet over mijn eerste Italiaanse bevalling. Er zijn wel bevallingen, maar door omstandigheden lopen we die altijd mis. Ook zijn er hier veel keizersneden en die worden natuurlijk uitgevoerd door de arts. Door de rust op de afdeling, was er dan ook niet veel te doen. Helaas heeft de volle maan ook niet bijgedragen aan veel bevallende vrouwen.
Laten we zeggen dat stage toch iets anders verloopt dan verwacht. Natuurlijk kan ik het niet na een week volledig beoordelen, maar een goede eerste indruk is altijd fijn. Helaas heb ik die nu niet. De vroedvrouwen zijn heel aardig en proberen ons bij alles te betrekken, maar de taal blijft soms een struikelblok. Vooral vanuit de kant van de vroedvrouwen. Hierdoor spreken ze toch eerder de Italiaanse studenten aan over hoe en wat er moet gebeuren. Op die manier zijn zij altijd een stapje voor. Ondanks dat de studenten ons proberen te betrekken bij alle zorgen ‘vergeten’ ze ons toch te vertellen hoe ver een vrouw staat om te bevallen. Zo lopen we dus altijd de bevalling mis. Het is een beetje smiechterig, want ze doen wel vriendelijk maar willen niks uit handen geven. Terwijl de leerkansen voor zowel de Erasmus studenten als de Italiaanse studenten hetzelfde moeten zijn, is dat het tot nu toe nog niet. Hopelijk komt dit wel als iedereen ons een beetje beter leert kennen en wij onszelf wat meer hebben kunnen bewijzen.
Ook het puntje ‘universitair’ ziekenhuis hebben soms vraagtekens. Alles verloopt hier anders dan in België, wat normaal is. Maar als er zelfs geen computers zijn en alles met de handgeschreven wordt, vraag je je toch af in hoeverre je ontwikkeld bent. Dit is echter geen negatief punt ten opzichte van de mensen die er werken. Iedereen probeert je alles uit te leggen en is super blij dat er studenten uit België zijn. Ze proberen ons bij alles te betrekken, maar soms net te laat. Ik heb al wel veel interessante casussen gezien en dat is altijd leuk.
Iedere dag als we naar huis liepen van stage hoopte we dat de Wi-Fi werkte. Helaas tot op de dag van vandaag werkt al 14 dagen het internet niet. Waar ben ik beland? In Afrika? Nee joh, gewoon in Italië waar het allemaal net iets langer duurt om iets te maken. Dat is aan de ene kant ook wel bijzonder, iedereen doet waar hij zin in heeft. Als het werk niet af is, doen ze het morgen. Voor ons is het toch wel vervelend. Gelukkig kennen de mensen in het internetcafé ons al en staat de thee klaar als ze ons zien aan komen. Ook wel lief. Het personeel heeft ook zijn vrije dagen nodig, dus is dit internetcafé gesloten in het weekend. We dachten alweer een weekend geen Wi-Fi, maar niet getreurd. De huisbaas kwam met een oplossing. Ze had nog een internet-simkaart met 150 GB. Als ik deze in mijn telefoon stop, kan ik hem verbinden met mijn laptop. Hier kan ik wel even mee door en kan ik mijn Nederlandse serie’s beginnen terug te kijken. Ook heb ik dit weekend weer even met het thuisfront kunnen skypen.
Wij zijn erg blij dat het weer hier een stuk beter wordt en de shirtjes weer naar boven gehaald kunnen worden. Toch is het bijzonder dat de meeste mensen hier de sneeuw ‘missen’. Het is hier zo bijzonder dat het sneeuwt, dat niemand er over uitgepraat geraakt. Geef mij toch maar liever de zon. Ik ga het verhaal dan ook afsluiten en genieten van de 17 graden op een terras in de zon. Helaas heb ik niks interessants te vertellen, maar ik wens iedereen nog een hele fijne dag. Ik zal aan jullie denken als ik op het terras zit met een heerlijk glaasje wijn.
Er zit trouwens al een maand op. Nog 2 maanden te gaan en dan kom ik alweer naar huis. Ondanks de problemen, is de tijd toch snel gegaan. Dat komt door het goede gezelschap :).
Arrivederci,
Minoesch
Daar ben ik weer. Mijn eerste stage week op de verloskamer zit er nu echt op. Waar zal ik dit keer over schrijven. Helaas niet over mijn eerste Italiaanse bevalling. Er zijn wel bevallingen, maar door omstandigheden lopen we die altijd mis. Ook zijn er hier veel keizersneden en die worden natuurlijk uitgevoerd door de arts. Door de rust op de afdeling, was er dan ook niet veel te doen. Helaas heeft de volle maan ook niet bijgedragen aan veel bevallende vrouwen.
Laten we zeggen dat stage toch iets anders verloopt dan verwacht. Natuurlijk kan ik het niet na een week volledig beoordelen, maar een goede eerste indruk is altijd fijn. Helaas heb ik die nu niet. De vroedvrouwen zijn heel aardig en proberen ons bij alles te betrekken, maar de taal blijft soms een struikelblok. Vooral vanuit de kant van de vroedvrouwen. Hierdoor spreken ze toch eerder de Italiaanse studenten aan over hoe en wat er moet gebeuren. Op die manier zijn zij altijd een stapje voor. Ondanks dat de studenten ons proberen te betrekken bij alle zorgen ‘vergeten’ ze ons toch te vertellen hoe ver een vrouw staat om te bevallen. Zo lopen we dus altijd de bevalling mis. Het is een beetje smiechterig, want ze doen wel vriendelijk maar willen niks uit handen geven. Terwijl de leerkansen voor zowel de Erasmus studenten als de Italiaanse studenten hetzelfde moeten zijn, is dat het tot nu toe nog niet. Hopelijk komt dit wel als iedereen ons een beetje beter leert kennen en wij onszelf wat meer hebben kunnen bewijzen.
Ook het puntje ‘universitair’ ziekenhuis hebben soms vraagtekens. Alles verloopt hier anders dan in België, wat normaal is. Maar als er zelfs geen computers zijn en alles met de handgeschreven wordt, vraag je je toch af in hoeverre je ontwikkeld bent. Dit is echter geen negatief punt ten opzichte van de mensen die er werken. Iedereen probeert je alles uit te leggen en is super blij dat er studenten uit België zijn. Ze proberen ons bij alles te betrekken, maar soms net te laat. Ik heb al wel veel interessante casussen gezien en dat is altijd leuk.
Iedere dag als we naar huis liepen van stage hoopte we dat de Wi-Fi werkte. Helaas tot op de dag van vandaag werkt al 14 dagen het internet niet. Waar ben ik beland? In Afrika? Nee joh, gewoon in Italië waar het allemaal net iets langer duurt om iets te maken. Dat is aan de ene kant ook wel bijzonder, iedereen doet waar hij zin in heeft. Als het werk niet af is, doen ze het morgen. Voor ons is het toch wel vervelend. Gelukkig kennen de mensen in het internetcafé ons al en staat de thee klaar als ze ons zien aan komen. Ook wel lief. Het personeel heeft ook zijn vrije dagen nodig, dus is dit internetcafé gesloten in het weekend. We dachten alweer een weekend geen Wi-Fi, maar niet getreurd. De huisbaas kwam met een oplossing. Ze had nog een internet-simkaart met 150 GB. Als ik deze in mijn telefoon stop, kan ik hem verbinden met mijn laptop. Hier kan ik wel even mee door en kan ik mijn Nederlandse serie’s beginnen terug te kijken. Ook heb ik dit weekend weer even met het thuisfront kunnen skypen.
Wij zijn erg blij dat het weer hier een stuk beter wordt en de shirtjes weer naar boven gehaald kunnen worden. Toch is het bijzonder dat de meeste mensen hier de sneeuw ‘missen’. Het is hier zo bijzonder dat het sneeuwt, dat niemand er over uitgepraat geraakt. Geef mij toch maar liever de zon. Ik ga het verhaal dan ook afsluiten en genieten van de 17 graden op een terras in de zon. Helaas heb ik niks interessants te vertellen, maar ik wens iedereen nog een hele fijne dag. Ik zal aan jullie denken als ik op het terras zit met een heerlijk glaasje wijn.
Er zit trouwens al een maand op. Nog 2 maanden te gaan en dan kom ik alweer naar huis. Ondanks de problemen, is de tijd toch snel gegaan. Dat komt door het goede gezelschap :).
Arrivederci,
Minoesch
-
04 Maart 2018 - 13:18
Monique Van Hassel :
Goed stuk geschreven Minoesch,alleen vind ik het zo sneu voor jou. Hopen dat de laatste 2 maanden beter verlopen. -
04 Maart 2018 - 15:39
Oma:
oma schrauwen
hallo minoesch hier een berichtje uit zundert
ik heb net epistel gelezen wat een pech dat je nog geen baby geholpen om op de
wereld te komen
maar ik hoop dat je over twee maanden nog verschillende geboren ziet worden
doei groetjes van oma
hallo minoesch hier een berichtje zundert -
04 Maart 2018 - 18:03
Luna:
Heee Minoesch !
Zo leuk om jou stukjes te lezen terwijl ik zelf (ook) aan de andere kant van de wereld zit ! Hoop dat je de komende 2 maandjes wat meer voldoening uit je stage kunt gaan halen. Maar de tijd zal voorbij vliegen dus geniet er nog lekker van (ondanks dat dit af en toe moeilijk kan zijn..) !!
Kusjes Luna
-
04 Maart 2018 - 18:03
Luna:
Heee Minoesch !
Zo leuk om jou stukjes te lezen terwijl ik zelf (ook) aan de andere kant van de wereld zit ! Hoop dat je de komende 2 maandjes wat meer voldoening uit je stage kunt gaan halen. Maar de tijd zal voorbij vliegen dus geniet er nog lekker van (ondanks dat dit af en toe moeilijk kan zijn..) !!
Kusjes Luna
-
05 Maart 2018 - 22:12
Nicole VT:
Hoi 'Sminoesch ,
Eindelijk bijgelezen!
Alles valt niet mee zeg op je stageplek.
Nu t eindelijk mooier weer is en het begin is gemaakt . Laten we hopen dat je vanaf nu veel gaat verblijven op de verloskamer. Ondertussen blijkt dat Rome jullie tempo niet kan bijhouden. Leergierig met een gedreven inzet!!
Ben ik van je gewend natuurlijk! Ik wens je vanaf nu een fijne stage!
Ik mis je maar dat is logisch he??
Lieve kussen en een stevige omhelsing van mij !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
