Mijn eerste bevalling

Hallo allemaal,

Ik heb eindelijk wat positiviteit ervaren na heel wat tegenslagen. Ik heb na 6 weken in Rome te zijn, een aantal bevallingen kunnen doen in het ziekenhuis.
Na een breekpunt op maandag, hadden we beide geen zin meer in stage. Voor de zoveelste keer hadden we afgelopen maandag de afwijzing gekregen om iets uit te voeren omtrent de bevalling. Het was namelijk de bedoeling dat de Italiaanse studenten dit gingen doen. Na heel wat telefoontjes naar België en Nederland, hadden we ons er enigszins bij neergelegd. Het is zo en het zal waarschijnlijk altijd zo blijven. Dat merkten we dinsdag weer. We kwamen aan op dienst en er was een vrouw die op het punt stond om te bevallen. We waren een van de studenten die vroeg op dienst waren, dus we dachten misschien mogen wij de bevalling doen. Helaas was deze bevalling gereserveerd voor een studente die een half uur te laat op dienst kwam. De mevrouw heeft hier niets van gemerkt en Marlies en ik hebben de dame in kwestie zo goed mogelijk door de bevalling heen geholpen. Achteraf kregen we van de mevrouw te horen dat we hele goede steun waren. Uiteindelijk doen we het ook een beetje daarvoor.

In de loop van de dag konden we het dus steeds beter naast ons neerleggen, dat er voor ons hier geen bevalling in zat. Het tegendeel bewees zich woensdag. We kwamen aan en er waren geen Italiaanse studenten i.v.m. een examen. We waren super blij, want nu konden we ons bewijzen. En hoe dat we dat gedaan hebben. Ik heb die dag mijn allereerste Italiaanse baby te wereld gebracht en Marlies heeft haar eerste keizersnede geïnstrumenteerd. Dit houdt in dat je alle instrumenten aangeeft aan de dokter. Super cool dus. Dat terzijde, even over mijn eerste bevalling. Er kwam een mevrouw binnen met niet zo’n goede harttonen van de baby. Het zag er dus heel even niet goed uit. Nadat we de vrouw in een razend tempo onderzocht hadden, bleek dat ze volledige ontsluiting had. Het werd dus kiezen of vaginaal bevallen of een keizersnede, met in het achterhoofd de gedachten dat het kind te vroeg geboren gaat worden (32 weken). Een vroedvrouw besloot tegen alle dokters in om vaginaal te bevallen. Een vroedvrouw staat namelijk boven een dokter als het gaat om bevallen. Erg cool. Daar kunnen ze in België nog wat van leren.
Achteraf gezien was het ook de beste keuze om vaginaal te bevallen. Met stalen zenuwen zette ik me steriel om snel de verloskamer voor te bereiden. De vrouw werd op bed gelegd en de kamer vulde zich met dokters, vroedvrouwen, studenten, kinderartsen, anesthesisten, etc. In mijn ooghoek heb ik denk ik wel 15 man gezien. Iedereen nam een afwachtende houding aan en de vroedvrouw (met wie ik de bevalling zou doen) bleef wachten om zich steriel te zetten. De bevallende moeder zegt ineens dat ze moet persen en met een duw komt het hoofd van het kind tevoorschijn. Omdat ik de enigste was die steriel stond, heb ik de geboorte van het hoofd alleen gedaan. De rest van het lichaam van het kind volgde snel. Zo ook de handen van de vroedvrouw waardoor we samen de bevalling hebben afgesloten. De baby was te vroeg, maar had een goede start ondanks de slechte verwachtingen. Het kind moet nu nog even in de couveuse verblijven, maar de kleine jongen zal snel met zijn ouders naar huis mogen.
Het voelt goed om eindelijk een verhaal te schrijven over een bevalling. Dit had ik vorige week niet durven dromen.

Ook de vroedvrouwen waren zeer te spreken over mijn bevalling en Marlies’ haar sectio. Ze vertelde het tegen iedereen, zo ook de Italiaanse studenten. Het voelde eindelijk als een goed begin. Helaas deed donderdag alle euforie van woensdag verdwijnen. Het viel weer ontzettend tegen op stage. We werden weer behandeld alsof we niks konden terwijl we woensdag het tegendeel hadden bewezen. We vertrokken dus vrijdag met slechte moed naar het ziekenhuis. Nergens voor nodig, want ook vrijdag waren er geen Italiaanse studenten vanwege een lesdag op school. We kwamen binnen op de verloskamer en er was een vrouw aan het bevallen. De vroedvrouw zei dat ik me nu steriel moest zetten, want de vrouw ging nu bevallen. Ik had me dus voorbereid voor mijn tweede bevalling. De bevalling verliep super goed. Helaas kreeg ook deze dame een knip terwijl dat (naar mijn mening) niet nodig was. Dit is standaard hier, dus moeten we het accepteren. Het kind was groot geschat, waardoor het hoofd moeizaam kwam. We hebben de bevalling rustig uitgevoerd. Er werd een mooi meisje van ongeveer 4 kg geboren. Ook heb ik vrijdag mijn eerste keizersnede geïnstrumenteerd. Dit was een unieke ervaring. Ik hoop dat ik er dus nog meer mag doen, zowel bevallingen als keizersnedes.

Met een goed gevoel gingen we het weekend in. Zaterdag nog een rustige dienst gedraaid. Hierin hebben we heerlijke koffiekoeken gegeten en gezellig gebabbeld. Ze beginnen ons nu wat meer te kennen en doen moeite om wat meer uit te leggen. Een betere afsluiter van de week konden we niet hebben. Ook de studenten beginnen ons nu wat beter te leren kennen waardoor ze ons meer betrekken in het werk. Zo hebben we ook meer leerkansen.
We hebben de intensieve werkweek afgesloten met een pizza en een goede fles wijn op zaterdagavond. Omdat we in Italië zijn, moet dat kunnen.

Omdat we zondag de hele dag aan een opdracht voor school moesten werken, besloten we om tussendoor een frisse neus te halen. Of ja, fris? Het was 19 graden. We besloten om het park eens op te zoeken. Het is vlak bij ons (10 minuten wandelen) en je hebt het gevoel alsof je even weg bent uit alle drukte. Jammer dat we hier nog niet eerder naartoe gegaan zijn, maar dan zullen we er vanaf nu iets meer naartoe gaan.

De week is vandaag weer goed begonnen in een dienst waar weer geen Italiaanse studenten waren. Marlies heeft een keizersnede kunnen instrumenteren. Ik heb me bezig gehouden met 4 vrouwen die in arbeid waren. Helaas is geen een in mijn dienst bevallen.

Het wordt nu stilaan tijd om naar bed te gaan, want 6 vroege diensten per week hakt er wel in. Op tijd naar bed gaan, is dus helemaal niet raar hier.

Fijne avond nog.

Groetjes uit Rome,
Minoesch